Column | Jeppe de Boer: Sociaaldemocraten die corporaties aanvallen, zijn echt de weg kwijt.
Mei is de mooiste maand van het jaar bij Annexum. Terwijl de natuur uitbarst van nieuw leven, verwelkomen wij onze fondsbeleggers. Ieder fonds heeft zijn eigen jaarvergadering. Bij kleinere fondsen is dit meer een kringgesprek. Bij onze grote fondsen zien wij een volle zaal. In alle gevallen komen wij tot mooie dialogen.
Met name onze “wandelganggesprekken” zijn waardevol. Ik blijf onder de indruk van de collectieve wijsheid van een jaarvergadering. Deze gezelschappen vormen ons maatschappelijk middenveld in levenden lijve: winkeliers, advocaten, leraren, bankmedewerkers, huisartsen, boekhouders, taxateurs, ondernemers en topmanagers. Zij lezen hun stukken, stellen kritische vragen, omarmen ons ESG-beleid en onderkennen economische realiteiten. De basis van onze dialogen is rationeel, ook als een fonds een minder jaar heeft.
Deze column verscheen eerder op PropertyNL.nl
Het grootste deel van mijn loopbaan werkte ik met broodbeleggers. Beleggers wiens baan het is om institutioneel geld te beleggen. Na al die jaren is het verfrissend om te werken voor mensen die hun eigen geld beleggen. Zonder het kuddegedrag van benchmarkbeleggen en politiek correct beleid, heeft de wereld een stuk meer kleur.
De reden dat ik graag over onze jaarvergaderingen vertel, is dat ik het contrast met onze nationale vergadering vaak zo groot vind. De collectieve wijsheid van onze jaarvergaderingen lijkt ver te zoeken in ons parlement. Een meerderheid van de Kamerleden heeft geen enkele moeite om economische realiteiten te ontkennen. Dit gedrag begint te ontsporen en raakt nu zelfs onze woningcorporaties. Met dank aan onze sociaaldemocratische en christendemocratische erfenis, hebben wij een uniek volkshuisvestingssysteem. Dit uitgebalanceerde systeem financiert zichzelf en kost de belastingbetaler geen cent. De balans van het corporatiesysteem is delicaat, maar werkt al jaren. Met het kabinetsvoorstel om sociale huren voor twee jaar te bevriezen, wordt deze balans zwaar verstoord. Wie dit niet ziet ontkent de economische realiteit. De PVV van Wilders heeft nooit last gehad van realiteitszin. Dat is al erg genoeg. Van de andere regeringspartijen hadden we een rechtere rug moeten verwachten. Tussen moeten en kunnen gaapt blijkbaar een afgrond in de Trêveszaal.
Het teleurstellende gedrag van parlementariërs stopt hier helaas niet. Uitgerekend GroenLinks-PvdA gaat mee met deze Wilders eis. Een eis die corporaties ernstig verzwakt. Deze partij zou hier juist moeten vechten voor hun erfgoed. Blijkbaar is deze sociaaldemocratische partij nu echt de weg kwijt. Van hen mogen we verwachten dat zij opkomen voor Nederlanders die afhankelijk zijn van corporatiewoningen. Dit gaat niet alleen om zittende huurders, maar juist om kwetsbare groepen die nog niet sociaal huren. Zowel het WSW als Aedes zegt dat huurbevriezing zal leiden tot minder sociale nieuwbouw. Het negeren van deze signalen getuigt op zijn minst van economische onbekwaamheid.
De oude PvdA had altijd waarde als een geloofwaardige bestuurderspartij. Met partijleiders als Joop den Uyl en Wim Kok, was economisch bewustzijn van bovenaf geborgd. Den Uyl was econoom en Kok bedrijfskundige. De huidige partijleider weet alles over geopolitiek, maar mist blijkbaar economische kennis en ervaring. Voor ons land vind ik dit problematisch. Een gezond bestel heeft baat bij verstandige bestuurderspartijen van links tot rechts. Als partijen economische realiteiten ontkennen, raken echte oplossingen verder uit zicht. Links beleid kan zo snel leiden tot rechtse uitkomsten: nog meer schaarste op de woningmarkt, nog hogere prijzen. De kiezer is niet gek en straft deze aanpak consequent af.
Gelukkig zien wij nu wereldwijd linkse partijen die zich herpakken. Die inzien dat hun dogma’s vaak leidden tot verkeerde uitkomsten. Het is hopelijk een kwestie van tijd tot ook bij GroenLinks-PvdA dit lichtje gaat branden. De corporaties mogen hopen dat verstandige nieuwe linkse denkers snel opstaan. Denkers met een hart voor lagere inkomensgroepen, maar met verstand van economie
